*-*เตรียมฝึกประสบการวิชาชีพ*-*

ครั้งที่ 1 วันที่ 16 กรกฎาคม 2551 วัน ปฐมนิเทศ นั่งฟังการบรรยาย ก่อนจบมี พิธี บายศรีสู่ขวัญ เป็นนักศึกษาคณะวิทยาการจัดการ อย่างเต็มตัว เป็นพิธีการที่ศักดิ์มาก และนักศึกษาทุกคนให้ความร่วมมือกันเป็นอย่างดี


ครั้งที่ 2 วันที่ 23 กรกฎาคม 2551 เรียนรู้ความเป็นมาของมหาวิทยาลัย สวนดุสิตซึ่งมีความสนุกสนานมาก



ครั้งที่ 3 วันที่ 30 กรกฎาคม 2551 การฝึกทักษะภาษาอังกฤษ เรียนรู้วิธีการ สร้าง blog และ เรียนรู้ ยุคการ
ซึ่งอาจารย์สอดแทรกความรู้ทั้งในบทเรียนและการดำเนินชีวิตที่ถูกต้องในแต่ละวัน
ให้แง่คิดดีๆ ที่จะประพฤติปฏิบัติตนเองให้ดีในสังคม


ครั้งที่ 4 วันที่ 6 สิงหาคม 2551 มีการสอนในเรื่องการใช้จ่ายการเก็บออมเงินและอาจารย์ให้ทำรายรับรายจ่ายซึ่งมีผลดีต่อนัก
ศึกษาเป็นอย่างมากที่จะทำให้เราทราบถึงค่าใช้จ่ายที่เราใช้ไปและสิ่งไหนที่จำเป็นหรือไม่จำเป็น
ทำให้เรามีเงินอ


ครั้งที่ 5 วันที่ 13 สิงหาคม 2551 การพัฒนาบุคลิกภาพให้เราได้ไปสิ่งที่อาจารย์ได้สอนไปปรับปรุงตนเองว่าคุณลักษณะของ
นักศึกษาที่ดีจะต้องเป็นปฏิบัติตนอย่างไรและแก้ไขตนเองให้มีบุคลิกภาพที่ดีต่อไป


ครั้งที่6 วันที่ 20 สิงหาคม 2551 จัดนิทรรศการประจำแขนงคอมธุรกิจ ได้จัดนิทรรศการเกี่ยวกับโครงการปลูกพืชไร้ดิน
และทำให้ได้รู้จักทำงานเป็นทีม มีความสามัคคีกันการประสานงานกับเพื่อน
และการนำเสนอโครงการให้ดี

ครั้งที่ 7 วันที่ 27 สิงหาคม2551 ได้เรียนรู้ถึง หลักการแบบ บุคคลออกตาม ปีที่เกิด ทราบถึงวิธีการใช้
จ่ายแล้วนำมาแยกประเภทของบุคคลมีการนำเสนอที่ดี

ทำ..ในสิ่งที่อยากจะทำ

บทความนี้เขียนขึ้นโดย จอร์จ คอลลิน ซึ่งเป็นดาราตลกที่โด่งดัง เขาเขียนขึ้นในวันที่ 11 กันยายน (ตึกเวิรด์เทรดถล่ม)หลังจากที่ทราบว่าภรรยาของเขาเสียชีวิตในตึกนั้นด้วย....

*-*-*-*-*-*-*-ทำ..ในสิ่งที่อยากจะทำ-*-*-*-*-*-*-*-*-

อยากให้ทุกคนได้อ่าน ข้อความนี้ มีความหมายดีนะ

ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น มีถนนกว้างขึ้นแต่ความอดกลั้นน้อยลง เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ครอบครัวของเรากลับเล็กลง เรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลง เรามีความรักน้อยลง แต่มีความเกลียดมากขึ้น เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับยากเย็น..... เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่แค่ห้วงในหัวใจกลับไม่อาจสัมผัสถึง เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลง เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้นแต่สุขภาพแย่ลง ทุกวันนี้ทุกบ้านมีคนหารายได้ได้ถึง 2 คน แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น

..ดังนั้น……จากนี้ไป……ขอให้พวกเรา อย่าเก็บของดี ๆ ไว้โดยอ้างว่าเพื่อโอกาสพิเศษ เพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่คือ ……โอกาสที่พิเศษสุด……แล้ว จงแสวงหา การหยั่งรู้ จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่ โดยไม่ใส่ใจกับความ…..อยาก…จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูงคนที่รักให้มากขึ้น…….กินอาหารให้อร่อย ไปเที่ยวในที่ที่อยากจะไป ชีวิตคือโซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุขไม่ใช่เพียงแค่การอยู่ให้รอด เอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสีย น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้ เอาคำพูดที่ว่า…….สักวันหนึ่ง……..ออกไปเสียจากพจนานุกรม บอกคนที่เรารักทุกคนว่าเรารักพวกเขาเหล่านั้นแค่ไหน อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตามที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น ทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที มีความหมาย ..เราไม่รู้เลยว่าเมื่อไรมันจะสิ้นสุดลง…..และเวลานี้….. ถ้าคุณคิดว่าคุณไม่มีเวลาที่จะ copy ข้อความนี้ไปให้คนที่คุณรักอ่าน…… แล้วคิดว่า….สักวันหนึ่ง…..ค่อยส่ง..จงอย่าลืมคิดว่า….สักวันหนึ่ง…..

วันนั้น คุณอาจไม่มีโอกาสมานั่งตรงนี้เพื่อทำอย่างที่คุณต้องการอีกก็ได้